Różnice

Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.

--- osd:wstep [2015/08/17 20:10]
127.0.0.1 edycja zewnętrzna
+++ osd:wstep [2019/09/05 15:32]
Jess i Seph Modernizacja OSD
@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-====== Wstęp ======
+====== Czym są dajmony? ======
-Świadomość własnych potrzeb i umiejętność ich zaspokajania przez wieki zawsze stanowiła podstawowy czynnik odróżniający osoby zaradne i obrotne od reszty społeczeństwa, a zdolność trwania przy raz wyznaczonych celach jest jednym z głównych kwalifikatorów sukcesu w ludzkim życiu. Fakt ten potwierdza wiele badań z zakresu psychologii np. „Test Pianki”((http://badania.net/test-pianki-przewiduje-sukces-zyciowy/)).
+Jak można najłatwiej wyjaśnić, czym są dajmony? Stosując pewne uproszczenie, można je nazwać manifestacją ludzkiej duszy. Na przykład twojej. Choć brzmi to nieco poetycko, w praktyce oznacza kontaktowanie się ze swoją podświadomością, którą reprezentuje dajmon, by lepiej poznać samego siebie. Po co? Przede wszystkim po to, by, ogólnie mówiąc, lepiej poznać siebie.
-Z powyższego jasno wynika, że [[http://pl.wikipedia.org/wiki/Samo%C5%9Bwiadomo%C5%9B%C4%87|samoświadomość]], ogóle pojęcie siebie, swoich życiowych celów i potrzeb, doznań aktualnych i przeszłych, może stać się kluczem do satysfakcjonującego życia pełnego osiągnięć, sukcesów i wynikającej z nich radości.
+Podświadomość jest słabo poznaną sferą, lecz wiadomo już, że ma olbrzymi wpływ na nasze życie – wiele naszych decyzji, zachowań czy poglądów wynika właśnie z niej, a my nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy! Skrywa przed nami więcej niż odkrywa, lecz możesz do niej w pewien sposób dotrzeć i przez to poznać siebie lepiej, na przykład właśnie z pomocą dajmona.
-Dzisiejsze czasy zapewniają człowiekowi wiele dróg do samopoznania, czy to przez nieco mistyczną [[http://pl.wikipedia.org/wiki/Medytacja|medytację]] (wschodnią, lub chrześcijańską modlitwę medytacyjną), czy osadzone w nowoczesnej psychologii [[http://pl.wikipedia.org/wiki/Psychoanaliza|psychoanalizę]], [[http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awiadomy_sen|świadome śnienie]]. Strona ta opisuje natomiast koncepcję zgoła inną, jednakże również posiadającą oparcie w nowoczesnej psychologii.
+Dajmon nie jest sam w sobie naszą podświadomością, można go nazwać łącznikiem z nią. Jakby mostem między świadomością a podświadomością. Przez poznanie go nie otworzysz przed sobą automatycznie wszystkich swoich sekretów; to raczej rodzaj pracy nad sobą niż wiedzy podanej na talerzu. Możesz stać się dzięki temu lepszym człowiekiem, odnaleźć równowagę w życiu, stać się bardziej samoświadomym, ale to nie przyjdzie od razu. Dajmon umożliwia Ci dotarcie w głąb samego siebie i lepsze zrozumienie własnej osoby. To droga, którą razem przechodzicie, i nikt nie mówi, że będzie prosta.
-//Dajmony// w kulturze masowej pojawiły się za sprawą serii książki pióra Philipa Pullmana, zatytułowanej //Mroczne materie//. Książka ta, choć nie jest pracą naukową, a jedynie beletrystyką -- opowiadaniem, korzysta ze znanych psychologii od XVIII wieku koncepcji podświadomych elementów ludzkich umysłów.
+Dajmony mają formy zwierząt, które, mówiąc pokrótce, symbolizują nasze wewnętrzne mechanizmy i cechy charakteru, ale jest to na tyle rozwinięta koncepcja, że na jej opisanie poświęciliśmy osobny dział tej strony. W naszym świecie, w przeciwieństwie do uniwersum stworzonego przez Philippa Pullmana, dajmony nie są materialne, co oznacza, że są jedynie konstruktami myślowymi stworzonymi przez nasz umysł i żyjącymi w jego obrębie. Mówiąc prościej, są prawdziwe dla nas, lecz inni ich nie widzą, nie mogą z nimi rozmawiać, a one same nie mają żadnego wpływu na otoczenie. Jednak są jak najbardziej prawdziwe! Jak powiedział Dumbledore do Harry'ego Pottera: "Ależ oczywiście to dzieje się w twojej głowie, Harry, tylko skąd, u licha, wniosek, że wobec tego nie dzieje się to naprawdę?"
-Rozpoczynająca serię książka //Zorza północna// (znana również pod tytułem //Złoty kompas//) ukazuje nam świat w którym każdemu człowiekowi towarzyszy zwierzęca reprezentacja jego duszy.  Istoty te, w serii nazywane //dajmonami//, stanowią nieodłączny element świata przedstawionego i napędzają akcję powieści. Ponadto z pomocą symboliki ich zwierzęcych form pozwalają one na lepsze zrozumienie motywów i intencji każdego z bohaterów. W rezultacie otrzymujemy nie tylko przyjemny element tła opowieści, ale jej istotną część, bez której zrozumienie sedna przesłania staje się trudne, czy wręcz niemożliwe.
+Rozmowy z dajmonem mają postać wewnętrznego dialogu; wprawdzie niektórzy daemianie (ludzie, którzy odkryli swojego dajmona) lubią mówić do swoich dajmonów na głos, jednak większość preferuje rozmowy odbywające się jedynie w umyśle. Czy to oznacza, że gadasz sam ze sobą? W pewnym sensie tak, bo dajmon nie jest odrębnym bytem, stanowi część ciebie. W naszej kulturze może budzić to opór – przecież tylko wariaci gadają do siebie, czyż nie? Otóż... robi to każdy człowiek na świecie! Każdy z nas ma czasami wewnętrzne rozterki, przemyślenia, albo słyszy głos intuicji ostrzegający przed czymś lub wręcz przeciwnie, zachęcający do czegoś. Dajmon nie jest niczym innym jak tym głosem, tylko uporządkowanym i o nadanej postaci! Poznając dajmona, poznajesz coś, co było w tobie od zawsze, ale zyskujesz tego świadomość, a nadając mu postać, imię i rozmawiając z nim świadomie, polepszasz swój kontakt z samym sobą. Dlaczego wykorzystywanie naturalnych walorów naszego umysłu miałoby być czymś złym?
+===== Czym dajmonizm nie jest? =====
-I choć ostatnia część serii zatytułowana //Bursztynowa luneta// wskazała, że w naszym świecie //dajmony// nie są znane i ukrywają się w naszych wnętrzach, rzeczywistość okazuje się być inna. Pierwsza wzmianka o //dajmonach// pojawiła się w naszej historii około roku 399 p.n.e za sprawą Sokratesa i jego „opiekuńczego ducha” nazywanego //Daimon//, przez nowoczesną naukę uznawanego za utożsamienie sumienia filozofa((„The Voice of Conscience: A Political Genealogy of Western Ethical Experiencen” Mika Ojakangas)). Ponownie wyłoniła się w świecie nauki już w XVIII wieku, za sprawą sławnego psychologa [[http://pl.wikipedia.org/wiki/Carl_Gustav_Jung|Carla Gustava Junga]], twórcy psychologii analitycznej.
+Gdy już mówimy o oporach, warto rozwiać parę możliwych wątpliwości i wspomnieć, czym dajmon (i dajmonizm) nie jest:
+  * Religią. Nie wyznajemy dajmonów, nie czcimy ich, nie odprawiamy rytuałów ani nie składamy im ofiar. To prawda, kontaktujemy się z postaciami, których inni nie widzą, ale jednocześnie mamy świadomość, że nie pochodzą one z boskiego wymiaru, a są częścią nas samych. Dajmonizm należy traktować bardziej w kategorii filozofii i psychologii niż religii.
+  * Demonami. Podobieństwo w nazwie jest mylące, bo dajmony nie mają niczego wspólnego z demonami i tzw. złymi duchami. Nie przychodzą do nas znikąd, są w nas od zawsze, a my możemy je odkryć lub nie. Nie sprowadzają na nas klątw i nieszczęść, nie mogą nas opętać. To w końcu część nas samych, z którą żyjemy już tyle lat!
+  * Chorobą psychiczną. Dajmon nie sprawi, że dostaniesz schizofrenii czy rozdwojenia jaźni. Wewnętrzny dialog, jak już wyżej pisaliśmy, jest normalnym dla ludzi zjawiskiem, które nie świadczy o zaburzeniach. Osoby z zaburzeniami psychicznymi też mogą poznać dajmona i z jego pomocą pracować nad sobą.
+  * Totemem, zwierzęciem mocy. Choć dajmony przybierają formy zwierząt, jest to coś trochę innego niż wyżej wymienione. Dajmon uosabia cechy, które już mamy; to, jacy jesteśmy w danej chwili. Nie dotyczy tego, czym chcemy się stać i do czego dążymy, nie obdarza nas mądrością, której w nas nie było wcześniej ani żadną nadprzyrodzoną mocą. To, o czym wie dajmon, wiedzieliśmy tak naprawdę cały czas, ale z różnych powodów nie dotarliśmy do tego świadomie.
-W mniemaniu pana Junga //dajmony//, podobnie jak inne podświadome byty (np. //anima/animus//, //cień//) jako [[http://pl.wikipedia.org/wiki/Archetyp_%28psychologia%29|archetypy]] obecne są w każdej osobie. Utożsamiają one pewne elementy nas samych, głęboko skryte cechy i emocje, pragnienia i oczekiwania nami rządzące. Mają one bezpośredni wpływ na każde nasze działanie i myśl, gdyż nie są odrębnymi od nas istotami, a jedynie podświadomymi procesami wypracowanymi przez nasze własne umysły na drodze obcowania z otoczeniem i innymi ludźmi.
+Na ten temat został napisany [[https://dajmony.info/forum/index.php?topic=11888.0|jeden z naszych artykułów]]!
-Carl Gustav Jung wypracował sposób na wyodrębnienie tych bytów, porozumiewanie się z nimi, co w rezultacie daje możliwość lepszego zrozumienia motywów naszych działań, pragnień i potrzeb. Stanowi to to prostą drogę do samopoznania i polepszenia samoświadomości.
+Czy poznanie dajmona ma na nas pozytywny wpływ? Co on takiego daje? Ciężko powiedzieć jednoznacznie, ponieważ to, kim jest dla Ciebie dajmon i jaką funkcję pełni, zależy od tego, czego od niego potrzebujesz. Może być przyjacielem, doradcą, głosem rozsądku, może też większość czasu milczeć i odzywać się tylko wtedy, gdy coś się dzieje.
+Zobacz, co dobrego dał dajmonizm użytkownikom naszego forum (cytaty z zachowaną oryginalną pisownią):
+>„Bez tych zabaw z fantazją żadna kreatywna praca nigdy by się nie narodziła. Dług jaki posiadamy u wyobraźni jest nie do oszacowania.” – C.G. Jung z [[http://www.brainyquote.com/quotes/authors/c/carl_jung.html|Brainyquotes]]
+>in progress...
+Czy dajmonizm niesie zagrożenia? Nie, biorąc pod uwagę, że nasza filozofia opiera się na czymś zupełnie naturalnym i niegroźnym, z założenia wręcz służącym ludziom w pozytywny sposób. Dajmon może ostrzegać, zachęcać do czegoś, może nas skłaniać do wyboru opcji, którą pierwotnie odrzuciliśmy, ale bezpośrednio nie wpływa na nasze zachowania. Możemy się z nim zgodzić i postąpić tak jak sugeruje albo nie. Wielu daemian jednak wspomina, że często decyzja, którą chciał podjąć ich dajmon czy też jego spostrzeżenia odnośnie ludzi i zjawisk, były bardzo trafne. Mimo tego dajmon nie jest wszechwiedzący, bo jest w istocie nami; ma dokładnie te same doświadczenia życiowe, jedynie może wysnuwać z ich inne wnioski niż my świadomie. Jest to pewne ograniczenie, ale czy nie byłoby za dobrze, gdybyśmy tak łatwo odkryli mądrość wszelaką?
+Poznawanie dajmona, a więc poznawanie siebie, to długa i często trudna droga wgłąb własnego jestestwa, choć z pozoru na taką nie wygląda. Jednak im dalej idziesz, tym bardziej zauważasz, jak wiele jeszcze przed Tobą. A zawsze lepiej iść we dwójkę, z dobrze znanym towarzyszem, na którym możesz polegać... czyż nie?
 ===== Cytaty =====