Odkryj Swojego Dajmona

Nie. Większość daemian uznaje, że „dajmonizm” jest jedynie pewną koncepcją lub filozofią. Można też przyjąć, że jest to sposób na lepszą interakcję ze swoim wnętrzem, poznanie siebie. Nie ma on też żadnego związku z magią czy okultyzmem – nasze dajmony to nie demony, tylko konstrukty mentalne, działające na podobnej zasadzie, co „niewidzialni przyjaciele”, choć w przeciwieństwie do nich swoim zachowaniem, wyglądem, etc. ukazujące nam pewne cechy nas samych.

Nie, dajmonizm ma duże oparcie w psychologii analitycznej Junga. Sam sławny psycholog również rozmawiał ze swoją Animą (tym, co uważamy za umiejscowienie naszego dajmona w podświadomości). Jung uważał, że poznać samego siebie jest istotnym elementem życia, który jest niezbędny do osiągnięcia pełni własnego Ja, a możliwe jest to dzięki np. poznaniu swojego dajmona.

Nikt nie jest pewien w jaki sposób dajmon powstaje. Jest na to wiele teorii zarówno tych psychologicznych, jak i tych wymyślonych przez samych daemian. Przyjmuje się, że dajmon jest z nami już od naszych najwcześniejszych lat (można pokusić się nawet o stwierdzenie, że przychodzi on z nami na świat). Z czasem, gdy dorastamy, pod wpływem naszych przeżyć i doświadczeń, tak jak my, ulega on zmianom.

Tak, mogą. Jeżeli dajmon ma rany, zarówno te świeże, jak i zabliźnione, może to oznaczać, że w przeszłości ktoś ciebie skrzywidził tak bardzo, że miało to wpływ na twoją psychikę.

Nie ma co do tego żadnych przesłanek. Ludzie z dajmonami myszami nie będą jawnie czuć strachu czy niechęci do tych z dajmonami kotami. Jednak to wciąż bardzo prawdopodobne, że takie osoby nie będą się lubić, jednak nie ze względu na postać ich dajmonów, tylko np. przez ich sposoby bycia, którymi mogą się na wzajem denerwować.

Nie. Nasze dajmony tak naprawdę nigdy nie opuszczają naszych ciał. To, co widzimy, jest jedynie ich wyobrażeniem, niematerialną powłoką. Mogą więc oddalać się od nas na dowolne odległości, czy też przenikać przez ściany, latać mimo nie posiadania skrzydeł itp.

Nie, jest to awykonalne. Nie istnieje sposób, by zobaczyć dajmony innych osób, chyba że przy wykorzystaniu własnej wyobraźni. Jednak obrazy takie z zasady są niemiarodajne – dajmony, które widzimy u innych osób nie odpowiadają ich rzeczywistym dajmonom. Zdarzają się jednak przypadki, gdy trafnie przewidzimy dajmona innej osoby (szczególnie, jeżeli dość dobrze znamy tę osobę).

Fizycznie nie, jednak gdy wystarczająco dobrze znasz daną osobę możesz wytworzyć pewien jej obraz w swojej podświadomości, który twój dajmon może ci przedstawić, czy to przy pomocy twojej wyobraźni (np. pokazując ci odpowiednio dopasowane do osoby zwierzę), czy też po prostu słownie, mówiąc ci, jaką postać wg. ciebie ma dajmon danej osoby.

Tak. Naszych dajmonów nie obowiązują żadne ograniczenia, co do postaci jaką mogą przyjąć, gdyż ich „ciała” są jedynie wytworami naszych wyobraźni.

Ulubiony gatunek nie zawsze najlepiej określa naszą osobowość. Dajmon wybiera swą postać zważywszy nie na nasz wybór gatunku zwierzaka jakim ma być, ale ze względu na to jakie zwierze najlepiej reprezentuje naszą osobowość. Rzadko się zdarza by nasz ulubiony gatunek jednocześnie najlepiej odzwierciedlał nasze wnętrze, dlatego wybór postaci pozostawmy lepiej dajmonowi, gdyż w innym wypadku byłoby to blokowanie – bardzo niechciana sytuacja.

Dajmon sytuuje się, gdy uznaje, że jego człowiek osiągnął pewien stan stabilności emocjonalnej, który jest w stanie utrzymać przed długi czas (tzn. ani jego osobowość, ani jego zachowanie nie podlega gwałtownym zmianom).

Są na to różne metody. Najłatwiejszą i najpewniejszą (choć również najdłuższą) jest po prostu odczekanie pewnego ustalonego czasu (np. 2-3 miesięcy) – jeżeli dajmon po tym czasie się nie zmieni znaczy to, że jest usytuowany. Niektórzy mówią też o tym, że potrafią wyczuć, kiedy dana postać naprawdę pasuje – przykład Eili i Lavanii z PDF:

Wcześniej czułam się, jakby „niedopasowana”, jakbym miała jakieś ubranie w złym rozmiarze – pasowały spodnie i bluzka, ale buty były za ciasne. Teraz wszystko wydaje się uszyte specjalnie dla mnie i dopasowane.

Należy pamiętać, że społeczność nie pochwala procederu fałszywego sytuowania (np. pięciokrotnego ogłaszania usytuowania w przeciągu paru dni, tygodni, miesięcy), dlatego przed orzeczeniem swojego usytuowania należy dokładnie rozpatrzyć czy dana postać na pewno pasuje i czy przypadkiem nie jest się tzw. blokerem.

Blokowanie następuje wówczas, gdy człowiek (bloker) blokuje swojego dajmona w jednej postaci, wywołując tym samym fałszywe usytuowanie. Jest to problem trapiący głównie osoby, które obawiają się zmiany postaci swojego dajmona (np. uwielbiają aktualną postać i nie chcą jej zmieniać, nie lubią bycia nieusytuowanym i dlatego starają się zatrzymać dajmona w jednej postaci itp.). Blokowanie nie musi być świadome, dlatego zawsze przed publicznym orzeczeniem usytuowania powinno się dokładnie sprawdzić, czy nie jest się przypadkiem blokerem.

Najlepiej go zapytać, dać mu wolną rękę. Blokowaniu towarzyszy często nieprzyjemne uczucie, które porównać można do noszenia niewygodnego ubrania – odczucie ucisku psychicznego, stresu.

Może. Niektórzy daemianie i dajmony nie lubią zbyt długiego przybierania jednej postaci – nudzi ich to. Zdarzają się też przypadki daemian, którzy nieusytuowali się nigdy, nie dlatego, że tego nie chcą, lecz dlatego, że nie są na to gotowi.

Są dwie koncepcje – konserwatywna i liberalna. Konserwatywni daemianie uznają, że dajmon usytuować się może wyłącznie jeden raz w życiu i od tego czasu pozostaje do końca w jednej postaci (tak, jak jest to opisane w Mrocznych materiach Philipa Pullmana). Natomiast liberalni daemianie uznają usytuowanie jedynie za pewien okres, w którym dajmon nie zmienia postaci przez dłuższy czas. Według nich okresów takich może być wiele – bądź co bądź człowiek całe życie się zmienia.

Według konserwatystów w przypadku usytuowania już nigdy nie powinno się zmienić, gdyż oznaczałoby to, że wcale nie było to usytuowanie. Liberałowie uznają natomiast, że człowiek ma okresy stosunkowej stałości, gdy dajmon się nie zmienia i okresy, kiedy podlega on gwałtownym zmianom, dlatego usytuowaną zwą oni każdą osobę, która była przez dłuższy czas w jednej postaci. Wyjątkiem od obu koncepcji jest stan kryzysu, który może się zdarzyć w przypadku presji psychicznej np. podczas zmiany miejsca zamieszkania, problemów rodzinnych itp. W trakcie kryzysu dajmon często „znika”, chaotycznie zmienia lub nawet w ogóle nie przybiera żadnej postaci.

Oczywiście, że może – wszystko zależy w jakim kolorze ty zechcesz go sobie wyobrażać. Jednak samoistne zmiany futra nie sprowokowane przez człowieka czy dajmona dla rozrywki często mają też znaczenie w przypadku analiz danego zwierzęcia – człowiek z dajmonem gronostajem w futrze zimowym będzie odrobinę inny, niż taki z dajmonem w szacie letniej.

Wg. teorii Junga w dajmonach ukrywamy pewne cechy, których nie pragniemy wyjawić otoczeniu. Dlatego mężczyźni kryją w sobie swoją kobiecą, a kobiety swoją męską stronę i dlatego mężczyźni mają najczęściej dajmony-samice, a kobiety dajmony-samce. Jednak zdarzają się przypadki, gdy człowiek stara się ukryć cechy własnej płci np. często spotykane chłopczyce. Płeć dajmona ma spory wpływ na to, co sobą reprezentuje, jednak w przeciwieństwie do niektórych teorii (np. tej z Mrocznych materii Philipa Pullmana) nie musi oznaczać żadnych odchyleń w seksualności danej osoby.

Tak, ma to wpływ na symbolikę dajmona – może być pewnym wyznacznikiem niedojrzałości lub niewinności danego człowieka, czy też innch cech, które można skojarzyć z indywidualnymi przypadkami.

Można, jednak jest to stosunkowo trudne. Wszystko zależy od tego ile czasu poświęcasz na budowanie waszej znajomości. Dajmony są naszymi przyjaciółmi, a wiadomo, że niepielęgnowana przyjaźń zanika, choć nigdy nie umiera.

Nie, jeżeli ty mu na to nie pozwolisz. Czasami dajmony obrażają się na daemian i po prostu milkną – w takich wypadkach nie należy od razu podejrzewać ucieczki (bo to psychologicznie niemożliwe). Jeżeli nie chcesz by twój dajmon ciebie opuścił, nigdy tego nie zrobi, nawet jeżeli powiesz mu w złości, że chcesz, żeby odszedł on wciąż będzie na granicy twojego umysłu – wystarczy, że go zawołasz i porozmawiacie jak zwykli przyjaciele (m. in. przeprosicie się), a wszystko będzie tak, jak dawniej.